10, డిసెంబర్ 2008, బుధవారం

రేచుక్క పగటి చుక్క-1

మన జానపద కధలలో నాకు బాగా ఇష్టమైన కధ.

పూర్వం విజయపురి అనబడే ఒక పెద్ద దేశం ఉండేది. ఆ దేశంలో రేచుక్క అనే పేరుగల ఒక ఘరాన గజదొంగ ఉండేవాడు. రేచుక్క పైకి అందరికి తను ఒక మామూలు వ్యాపారిని అంటూ చలామణి అయ్యేవాడు కాని అతను ఎన్నొ ఘరానా దొంగతనాలు చేసి ఎంతో డబ్బు సంపాదించాడు.

కొన్నాళ్ళకి అతని భార్య నిశి గర్భవతి అయ్యింది. రేచుక్క “మనకి పిల్లలు పుట్టబోతున్నారు. జీవితాంతం వాళ్ళు సుఖంగా వుండడానికి, రాజుగారి ఖజానా కొల్లగొట్టాలి. కాబట్టి నేను రాజధానికి వెళ్తాను” అంటాడు.

"మనకి ఇప్పటికే ఎంతో డబ్బు ఉంది. ఇంకా ఎందుకు? వద్దులేండి” అన్నది నిశి. కాని భార్యకి నచ్చచెప్పి రేచుక్క రాజధానికి వెళ్తాడు.

ఆ రాజధానిలో ఒక అందమైన రాజనర్తకి నివసించేది. ఆ నర్తకీ అందాన్ని చూసి ముగ్ధుడైన రేచుక్క తను వచ్చిన పని మరచి నర్తకి వెంట పడ్డాడు. ఆ నర్తకి ధనం తీసుకుని రేచుక్కకి సకలోపచారాలూ చేసింది. క్రమంగా రేచుక్క తన గతం పూర్తిగా మరిచాడు.

*** *** ***

నిశి ఒక మగశిశువుకి జన్మ నిచ్చింది. ఆ బిడ్డకి పగటి చుక్క అని పేరు పెట్టింది. పగటి చుక్క పెరిగి పెద్దవాడు అయ్యాడు. 20 ఏళ్ళ యువకుడు అయ్యాడు. అతని చిన్నప్పటి నుంచి తల్లి ఏదో బాధపడడం గమనిస్తూనే ఉన్నాడు. ఒక రోజు తల్లి ఎందుకు అంతగా మదన పడుతుందో అడిగాడు. ముందు చెప్పడానికి నిరాకరించినా, చివరికి నిశి రేచుక్క ఖజానా కొల్లగొట్టడానికి వెళ్ళాడని, కాని తిరిగి రాలేదని చెప్పింది.

అదంతా వినగానే పగటి చుక్క “అమ్మా! నాన్న ఎక్కడున్నా సరే తీసుకొని వస్తాను. నన్ను రాజధానికి వెళ్ళదానికి అనుమతించు అమ్మా” అన్నాడు.

"లేదు నాయనా! వద్దు! మీ నాన్న బ్రతికి ఉన్నారో లేదో తెలీదు. ఇప్పటికే భర్తకి దూరమైన నేను, నిన్ను కూడా వదులుకోలేను. వెళ్ళద్దు!” అంటు ప్రాధేయపడింది నిశి.

కాని చివరికి పగటి చుక్క నానా తంటాలూ పడి తల్లిని ఒప్పించి, రాజధానికి బయల్దేరాడు.

*** *** ***

రాజధానిలో ఒక సత్రంలోకి దిగి ఊర్లో విశేషాలు తెలుసుకుంటూ తన తండ్రి ఎవరో తెలుసుకునే ప్రయత్నం చేయసాగాడు పగటి చుక్క. తల్లి చెప్పిన గుర్తులను బట్టీ రేచుక్కను గుర్తు పట్టాడు. కానీ రేచుక్క ఎక్కడ నివసిస్తున్నాడు? ఎం చేస్తున్నాడు? లాంటి వివరాల కోసం రేచుక్కని అనుసరించసాగాడు.

ఒకసారి అనుకోకుండా పగటి చుక్కని చూసిన రేచుక్కకి ఏదో ఇబ్బందిగా అనిపించింది కానీ ఎందుకో అర్ధం కాలేదు. ఏదోలే అనుకోని ఆ విషయాన్ని అంతగా పట్టించుకోలేదు రేచుక్క.

ఒక రోజు రేచుక్క, రాజనర్తకీ అంగళ్ళ వీధిలో నడుచుకూంటూ వెళ్తున్నారు. ఇంతలో ఒక బట్టల దుకాణంలో చాలా ఖరీదైన చీరను చూసింది నర్తకీ. ఆ చీర చాలా అందంగా రత్నాలు పోదగబడి ఎంతో అందంగా ఉంది. నర్తకీ ఆ చీర కావాలంది.

"నీ కెందుకు! నిశ్చింతగా ఇంటికి పద. రేపు పోద్దున్నే ఆ చీర నీ ఇంట్లో ఉంటుంది” అని చెప్పాడు రేచుక్క. ఇద్దరూ ఇంటికి వెళ్ళిపోయారు.

ఆ మాటలు వెన్న పగటి చుక్కకి అర్ధం అయ్యింది, ‘అయితే నా తండ్రి ఆ చీర దొగిలిస్తాడన్నమాట! అతను నిజంగా నా తండ్రేనా కాదా అన్న విషయం తెలుసు కోవడానికి మంచి అవకాసం దొరికింది’ అనుకున్నాడు పగటి చుక్క.

ఆ రాత్రి చీరను దొంగిలించి తన ఇంట్లో దాచుకున్నాడు రేచుక్క. రేచుక్క నిద్రపోయాక చప్పుడు చేయకుండా ఆ ఇంట్లో ప్రవేశించాడు పగటి చుక్క. ఆ చీరను దొంగిలించి తన గదిలో ఒక గుంత తవ్వి, చీరను ఒక పెట్టెలో పెట్టి, ఆ పెట్టెని గుంతలో పెట్టి దాన్ని మట్టితో కప్పేసి పడుకున్నాడు.

మర్నాడు రేచుక్క తను దొంగిలించిన చీర అలమారాలో లేకపోవడం గమనించాడు. ‘అంటే ఎవరో దొంగిలించి ఉండాలి’ అనుకున్నాడు రేచుక్క. ఆ మధ్యకాలంలో జరిగిన సంఘటనలు గుర్తుతెచ్చుకున్నాడు. వెంటనే అతనికి తనని అనుసరించిన 20 ఏళ్ళ యువకుడు గుర్తుకువచ్చాడు. ఆ అబ్బాయిని చూడగానే ఎందుకో తనకు ఇబ్బందిగా అనిపించింది. ఎందుకు అని ఆలోచించాడు రేచుక్క. అప్పుడు అతనికి నిశి గుర్తుకు వచ్చింది ‘ఒక వేళ తనకి పుట్టినది అబ్బాయైతే కచ్చితంగా ఆ అబ్బాయికి 20 ఏళ్ళు ఉంటాయి. ఒక వేళ నన్ను అనుసరించిన అబ్బాయి నా కొడుకేనా?’ ఇలా రకరకాల ఆలోచనలు రేచుక్క బుర్రలో మెదిలినై, దాంతో ఒక నిర్నయానికి వచ్చాడు. ‘ఒక వేళ ఆ అబ్బాయి నా కొడుకే గనక అయితే కచ్చితంగా నాకు ఉన్న తెలివితేటలు ఆ అబ్బాయికి కూడా ఉండుండాలి. కనుక అతనిని పరిక్షిస్తాను’ అనుకున్నాడు రేచుక్క.

పగటి చుక్క గురించి ఊర్లొ కనుక్కున్నాడు. పగటి చుక్క పేరు, ఎక్కడ ఉంటున్నాడు తెలుసుకోగలిగిన రేచుక్క ఆ రాత్రికి పగటి చుక్క గదిలోకి చప్పుడు చేయకుండా ప్రవేశించాడు.

పగటి చుక్క ఇది ముందలే ఊహించాడు. అందువల్ల నిజంగా నిద్రపోక పోయినా నిద్ర పోతున్నట్టు నటిస్తాడు. అతని నటనని గుర్తించినా గుర్తించనట్టుగా రేచుక్క గది అంతా కలియచూసాడు. గదిలో ఒక మూలన మట్టి ఆ మద్యనే తవ్వి మళ్ళి కప్పిన గుర్తుగా, గదిలో మిగిలిన నేల అలికిన భాగానికీ అక్కడికీ తేడా తెలుస్తుంది.(పాత కాలంలో మట్టి నేలలు కాబట్టి నేల అలకడమే కాని బండలు పరచడమంటే చాలా ఖర్చు కాబట్టి రాజులు మాత్రమే అలా బండలు పరిపించుకునేవారు.) ఆ తేడాను గమనించిన రేచుక్క అక్కడ త్రవ్వి చీరను తీసుకెళ్ళిపోతాడు.

తండ్రి వెళ్ళిన కాసేపటికి పగతి చుక్క కూడా బయలుదేరుతాడు. ఇది ముందే ఊహించిన రేచుక్క తను పడుకోబోయే మంచానికి పైన గాలిలో ఒక ఉట్టిని వేలాడతీసి దాని మీద చీరను పెట్టి, దాని మీద ఒక ముంతను పెట్టి, దాని నిండుగా నీళ్ళు పోస్తాడు. గాలికి ఊగినా సరే మంచం మీద నీళ్ళు పడేటంత నిండుగా నీళ్ళు పోసి మంచం మీద పడుకొని నిద్ర నటించసాగాడు.

కొంత సేపటి తరవాత అక్కడికి వచ్చిన పగటి చుక్క ఆ అమరికని చూసిన వెంటనే వెళ్ళి ఒక కచ్చిక (స్పాంజి లాంటిది, నీళ్ళను పీల్చుకుంటుంది.) తెచ్చి ముంతలోని నీళ్ళను పీల్చుకునేట్టు పట్టుకొని, ముంతలో నీరు తగ్గగానే ముంతని తీసి పక్కన పెట్టి చీరను తీసుకొని వెళ్ళబోతాడు. కానీ రేచుక్క అతనిని ఆపి “ఎవరు నువ్వు? ఎందుకు నా దారికి అడ్డువస్తున్నావు?" అని అడుగుతాడు.

దానికి జవాబుగా పగటి చుక్క “నా తల్లి పేరు నిశి. నా పేరు పగటి చుక్క. నా తండ్రి పేరు రేచుక్క. అతను ఎక్కడ ఉన్నాడొ తెలీదు ఆయనని వెతకడానికి ఈ ఊరు వచ్చాను” అని చెప్తాడు పగటి చుక్క.

వెంటనే తను ఎవరో చెప్పి, వెంటనే కొడుకుతో పాటూ నిశి దగ్గరికి వచ్చి, ఆమెని క్షమాపణాలు వేడుకుంటాడు. కొన్నాళ్ళు బాగానే గడిచినై. కాని మళ్ళీ రేచుక్కకి రాజుగారి ఖజానా కొల్లగొట్టాలన్న కోరిక కలిగింది. కొడుకుని బలవంత పెట్టి చివరికి ఇద్దరూ ఖజానా కొల్లగొట్టడానికి బయలుదేరారు.

కానీ ఖజానా కొల్లగొట్టి తిరిగి కోట బైటికి వస్తున్నప్పుడు భటులు పట్టుకుంటారు. ఐతే బైటీకి వచ్చేందుకు వీళ్ళిద్దరూ ఒక కన్నం చేసారు. పగటి చుక్క ఆ కన్నం ద్వారా బయటికి ముందే వచ్చాడు. రేచుక్క వస్తూ ఉండగా భటులు రేచుక్క కాళ్ళను పట్టుకున్నారు.

"కొడకా చిక్కాన్రా!” అంటాడు రేచుక్క. వెంటనే పగటి చుక్క తండ్రి తలను నరికేసి డబ్బుతో సహా అక్కడి నుండి పారిపోతాడు.

తండ్రి తలను ఎందుకు నరికాడంటే ఒకవేళ రేచుక్కను ఊరూరూ తిప్పించారంటే తన ఊరిలో జనాలు రేచుక్కను గుర్తుపట్టే ప్రమాదం ఉంది. అప్పుడు తనకీ తన తల్లికీ కచ్చితంగా ఉరిశిక్ష పడుతుంది. అందుకని ముందే తల నరికేసాడు. ఈ పధకం వేసుకొనే ఇద్దరూ బయలుదేరారు.

మర్నాడు రాజు దగ్గర జరిగినదంతా చెప్పారు భటులు. రేచుక్క శవాన్ని చూసిన రాజుకు రేచుక్క కొడుకైన పగటి చుక్కను పట్టుకోడానికి ఒక అద్భుతమైన ఆలోచన వచ్చింది. అదేంటంటే.........

(ఇంకాఉంది. మిగిలిన కధ తరవాత టపాలలో వ్రాస్తానూ.)

4 కామెంట్‌లు:

Rajendra Devarapalli చెప్పారు...

బాగుంది బాగుంది యస్వీఆర్,యన్.టీ.ఆర్ కనిపిస్తున్నారు కొనసాగించండి

ఉమాశంకర్ చెప్పారు...

బాగుంది కధ, కొన సాగించండి.

చదువుతుంటే నలుపు-తెలుపు లో సినిమా చూస్తున్నట్టే ఉంది.

(అసందర్భం అయినా): "కచ్చిక". ఎన్నాళ్ళైందండీ ఈపదాన్ని వాడి. ఇంట్లో పేస్టు/పళ్ళపొడి అయిపోతే పోనీలే ఈరొజుకి అని కచ్చిక తో పళ్ళు తోముకొనేవాళ్ళం నా చిన్నప్పుడు.

Aha!Oho! చెప్పారు...

రాజేంద్ర కుమార్ uncle,
మీ ప్రోత్సాహానికి ధన్యవాదాలు!

Aha!Oho! చెప్పారు...

ఉమా శంకర్ uncle,
మీ ప్రోత్సాహానికి ధన్యవాదాలు!