పలుకని పడంతి [విక్రమార్కుడి కధ] – 10

(నిన్నటి కధ తరువాయి భాగం)

మర్నాడు కార్తికేయుడు అర్ధ దొంగని పిలిచి “ఒరేయ్! నీ తమ్ముడు చేసిన దొంగ తనం చూసావుగా? నువ్వు అంతకంటే గొప్ప దొంగతనం చేసుకు రావాలి” అని చెప్పాడు.

అర్ధ దొంగ తండ్రి దగ్గర సెలవు తీసుకుని కుంతల నగరానికి వాచ్చాడు. అక్కడ వాకబు చేయగా రాజుగారు ఇచ్చిన తీర్పు గురించీ, కొత్వాల్ గురించీ తెలుసుకున్నాడు.

కొత్వాల్ కి ఒక కూతురు ఉంది. ఆ అమ్మాయికి చిన్న వయసులోనే పెళ్ళి అయిపోయింది. అయితే ఆ పెళ్ళి కొడుకు కాపురం చేయక మునుపే కట్నంతో దేశాంతరాలు పట్టి వెళ్ళిపోయాడు.

ఈ విషయం తెలుసుకున్న అర్ధ దొంగ దేశాంతరాల నుంచి వచ్చిన వాడిలాగా వేషం వేసుకుని కొత్వాల్ ఇంటికి వెళ్ళాడు.

"మామా! నన్ను గుర్తు పట్టలేదా? అదే నీ కూతురు వనజాక్షిని 9వ యేట పెళ్ళి చేసుకున్న నీ అల్లుడిని” అంటూ ఇంకా ఏవో తను వాకబు చేయగా తెలుసుకున్న విషయాలను కూడా చెప్పి, కొత్వాల్ ని విజయవంతంగా నమ్మించాడు. కొత్వాల్ కూడా నిజాయితీగా, దొంగని తన అల్లుడే అని నమ్మాడు.

అర్ధ దొంగ ఆ రోజంతా వాళ్ళచేత సత్కారాలు చేయించుకున్నాడు. సాయంత్రానికి కొత్వాల్ ఊళ్ళో గస్తీ తిరగడానికి బయలుదేరాడు. అర్ధ దొంగ “మామా! నాకు ఊరు చూడాలని ఉంది. ఇప్పుడెలాగో నువ్వు గస్తీ తిరగడానికి వెళ్తున్నావు కదా! నేనూ వస్తాను. దారిలో నీకు విసుగ్గా అనిపించకుండా కబుర్లు చెపుతూ ఊళ్ళో ఏ ప్రదేశంలో ఏమున్నాయో తెలుసుకుంటాను” అని అన్నాడు.

కొత్వాల్ కి కూడా ‘ఇప్పుడు ఒక్కన్నే గస్తీ తిరగడానికి వెళ్ళడం అంటే విసుగు పుడుతుంది. అదే అల్లుడిని తీసుకువెళితే ఎంచక్కా కబుర్లు చెప్పుకుంటూ వెళ్ళచ్చు’ అనుకుని “సరే! రా అల్లుడూ!” అన్నాడు.

ఇద్దరూ కూడా బయలుదేరి వెళ్ళారు. కబుర్లు చెప్పుకుంటూ వాళ్ళిద్దరూ ఊరి మద్యలో ఉన్న గుది బండ దగ్గరికి వెళ్ళారు.

"మామా! ఏమిటిది? నేను ఎప్పుడూ దీన్ని చూడ లేదు” అని అడిగాడు అర్ధ దొంగ.

"దీన్ని గుది బండ అంటారు అల్లుడు! రాత్రి పూట ఎవరైనా దొంగలు కనుక పట్టు పడితే అప్పుడు రాజు దగ్గరకు తీసుకెళ్ళడం జరిగే పని కాదు కనుక గుది బండలో బిగిస్తారు. కాళ్ళు చేతులను సరైన పద్దతిలో అందులో దూరిస్తే చాలు దానంతట అదే తాళం పడిపోతుంది” అని చెప్పాడు కొత్వాల్. అంతా విన్న అర్ధ దొంగ కావాలనే “అవునా? భలే భలే. ఒక్కసారి ఇది ఎలా తాళం పడుతుందో చూడాలని ఉంది. చూపించవా మామా!” అంటూ చాలా గోముగా అడిగాడు.

కొత్వాల్ కూడా సరే చూపిద్దాం అనుకున్నాడు. ‘కానీ ఆ రోజే దేశాంతరాల నుంచీ వచ్చిన అల్లుడిని దొంగలను పెట్టే గుదిబండలో పెడితే బాగుండదు’ అని ఆలోచించిన కొత్వాల్ “సరే! నేను గుదిబండలో నన్ను నేను తాళం వేసుకుంటాను. నువ్వు చూద్దువు గానీ” అని చెప్పి తనను తను దాంట్లో ఇరికించుకున్నాడు. అది తాళం పడింది. అర్ధ దొంగ తెగ సంబర పడిపోయినట్టు నటించాడు.

"సరే అల్లుడు ఇప్పుడు నా జేబులోని తాళం చెవి తోటి తాళం తెరువు” అని అన్నాడు.

అయితే అర్ధ దొంగ తాళం చెవి అతని జేబులోంచి తీసినట్టే తీసి ఎక్కడో పడేశాడు. “అయ్యో! మామా తాళం చెవి పొరపాటున ఎక్కడో పడిపోయింది. కనిపించడం లేదు” అని అన్నాడు.

"సరే! అయితే ఒక పని చేయి. ఇంటి దగ్గర ఇంకొక తాళం చెవి ఉంది. మీ అత్తని అడిగి అది తీసుకురా” అని చెప్పాడు కొత్వాల్.

అర్ధ దొంగ కొత్వాల్ భార్య దగ్గరకి వెళ్ళి, "అత్తా! మామ చెప్పాడు. ఊరిలో దొంగలు మరీ ఎక్కువ అయిపోయారు అంటకదా. అందుకని డబ్బు, నగలు, విలువైన వస్తువులూ అన్నీ కూడా మూటకట్టి ఇమ్మన్నాడు” అని చెప్పాడు. అదంతా విన్న కొత్వాల్ భార్య “ఆయన ఏరీ?" అని అడిగింది. అందుకు జవాబుగా అర్ధ దొంగ “పక్క వీధిలో ఉన్న గుదిబండ దగ్గర ఉన్నాడు” అని చెప్పాడు. వెంటనే కొత్వాల్ భార్య ఆ వీధి చివరికి వచ్చి “ఏవండీ ఇవ్వమంటరా?” అని ఒక గావు కేక పెట్టింది.

అక్కడ కొత్వాల్ ఏమో ఆమె అడుగుతుంది తాళం చెవి గురించి అనుకుని “ఇవ్వు ఇవ్వు! తొందరగా!” అని అరిచాడు. ఆవిడ డబ్బూ దస్కం నగలూ నట్రా అన్నీ కూడా బస్తాలకి బస్తాలు కట్టి ఇచ్చింది. అర్ధ దొంగ అవి అన్నీ తీసుకుని కొత్వాల్ ఉన్న వైపునుండీ కాకుండా వేరే వైపునుండీ మాతంగ పురానికి వెళ్ళి పొయాడు.

ఇంటికెళ్ళాక కార్తికేయుడికి తను దొంగిలించిన వైనం అంతా చెప్పి ఆ సంపదనంతా చూపించాడు అర్ధ దొంగ. ఇప్పటి తల్లి దండ్రులు ఎలాగైతే పిల్లలు చదువు పూర్తి చేసి ఉద్యోగం సంపాదించుకుంటే ఆనంద పడతారో అలాగే కార్తికేయుడు కూడా అనంద పడ్డాడు.

ఇక్కడ కుంతల నగరంలో ఏమో కొత్వాల్ ఎదురు చూసాడు, ఎదురు చూసాడు. ఎంత సేపటికీ అల్లుడు రాడాయే! అప్పుడు అతనికి ‘ఎక్కడో ఏదో తప్పు జరిగింది’ అని మాత్రం అర్ధం అయ్యింది. కానీ ఏం జరిగిందో మాత్రం అర్ధం కాలేదు. ఏం చేయడానికీ తోచక అలాగే ఉండిపొయాడు. తెల్లవారాక జనాలు కొత్వాల్ గుదిబండలో ఇరుక్కుని ఉండడం చూసారు. కొత్వాల్ భార్య విషయం తెలుసుకుని పరుగు పరుగున వచ్చి తాళం చెవి తోటి తాళం తీసింది. ఆవిడ జరిగిందంతా భర్తకి వివరించింది. విషయం అందరికీ తెలిసి పోయింది.

రాజు గారు విషయం తెలుసుకుని కొత్వాల్ ని చడామడా తిట్టాడు.

(ఇంకాఉంది. మిగిలిన కధ తరవాత టపాలలో వ్రాస్తానూ.)